Frank Levin, designer van beroep, heeft als hobby audio ( http://www.levindesign.de/ ). Door de jaren heeft hij van zijn hobby ook steeds meer zijn werk kunnen maken. Frank Levin is geen audio-ontwerper in die zin dat hij zelf schakelingen ontwerpt. Zijn voorversterker bijvoorbeeld bestaat uit drie identieke strakke behuizingen welke in feite een DACT (voor-)voorversterker bevat. Ook de zeer mooie draaitafel is niet geheel uit eigen brein ontsproten. Maar daarmee is zijn draaitafel combinatie niet zomaar een kloon. Op details heeft hij deze wel, zoekende naar verbetering, aangepast.
Mooi verbeeld daarvan is de arm welke wel een geheel eigen ontwikkeling is. Deze naar keuze 9 of 12 inch lange arm is opgebouwd uit een combinatie van titanium, carbon en wolfraam. Een mooi stukje handenarbeit waarvan met name de puntlagering van de arm bijzondere aandacht heeft gekregen. De meeste ervaring heeft Frank Levin echter met luidsprekers. Zijn filosofie lijkt zo simpel en voor de handliggend. Hij gaat uit van de ruimte en kiest daarbij passende units en behuizing.
De vandaag meegebrachte luidsprekers lijken een behoorlijk formaat te hebben. Maar schijn bedriegt hier toch. Op de keper beschouwd hebben we hier te maken met redelijke kleine monitoren die in het laag worden ontlast door twee 'laag-modules' welke ondersteuning tot zo'n 100Hz geven. Het 'monitor gedeelte' van de speaker bevat een coaxiale speaker van Morel. Deze units zijn geheel nieuw en nog niet in de handel verkrijgbaar. Frank heeft om twee redenen voor deze unit gekozen: De unit heeft een lekker grote dome tweeter die het mogelijk maakt een lage(re) kantelfrequentie te kiezen. Daarnaast de prijs. Morel, een voor zover mij bekend zwaar gesubsidieerd Israëlisch bedrijf, maakt mede door haar genereuze overheid, speaker units met een zeer goede prijs kwaliteit verhouding. In het laag komen twee Visaton units in actie.
De speakers worden aangestuurd door twee Hypex modules waarmee we dus met actieve speakers te maken hebben. Deze Hypex modules bevatten zo ik heb begrepen naast de mogelijkheid om kantelfrequenties te kiezen ook DSP mogelijkheden. Dit laatste maakt het redelijk eenvoudig de klank op de ruimte en persoonlijke smaak af te stellen. Het midden en hoog worden aangestuurd door de in de Hypex unit geïntegreerde klasse D versterkers. Het laag gaat via een low level cinch uitgang van de Hypex module naar een gewone versterker die in een strak Levin-jasje is gegoten. De door Frank gekozen afstelling van zijn speakers zorgde in mijn oren voor ‘problemen’. Zoals Frank aangaf heeft hij het laag en ook het hoog enigzins gedempd. Zo vind hij het aangenaam klinken. Ik van mijn zijde miste door die afstelling duidelijk frisheid in het hoog. 'Es klinkt ein bischen muffig' werd er geopperd. Nu heb ik die term nog nooit eerder in verband met klank gehoord maar je hoort het woord en hebt er op basis van geur meteen een klankvoorstelling bij en ook ik zeg: "Ja, verdampt sie haben recht. Es klinkt ein bischen muffig."
Eerlijk is eerlijk. Het totaalplaatje voldeed niet aan mijn verwachtingen. Je hoort ook dat de set tot meer in staat is. Nu heb ik geen kaas gegeten van draaitafels maar ik stel mijzelf toch voor dat je een dergelijke delicate ‘pick-up’ niet zomaar even neerzet en dat deze dan al haar kunnen laat horen. En wellicht op foto’s te zien en mij niet bekent of dit hoorbaar is maar Frank was het anti skating vergeten. Het tweede nummer van de avond, een nummer van Tracy Chapman, viel mij een bepaalde ‘onrust’ in haar op. Een onrust die ik naar mijn gevoel op het konto van de draaitafel wegschrijf. Het derde nummer, pianoklanken van ene meneer Peterson, liet naar mijn oren horen dat de gekozen scheidingsfrequentie van 2250 Hz toch wat aan de lage kant is. Sommige pianaklanken komen er te snel geforceerd uit. In de pauze ventileerde ik deze mening ook naar mijn Frank. Hij gaf aan nog te gaan ‘sleutelen’ aan de kantelfrequentie en deze in eerste instantie eens naar 3000Hz te gaan verleggen. Dat verleggen van de kantelfrequentie zal ongetwijfeld haar uitwerking in het middengebied hebben. Maar toch, de mid/hoog speaker is nét geen mini-monitor en in onze grote ruimte worden deze ongeacht gekozen kantelfrequenties, vrij snel ‘überfordert’.
Maak ik de balans van de demo op dan moet ik stellen dat ik een leuke avond heb gehad maar dat de set als geheel niet goed uit de verf kwam. De mogelijkheden die de DSP bied om de klankbalans van de speakers aan te passen zouden meer kunnen worden benut. Maar vraagtekens zet ik ook bij de van de afstelling van de draaitafel. Maar ja, het checken van de draaitafel en aanpassen van DSP instellingen vraagt wel om meer voorbereidingstijd. Maar wie weet, Frank Levin heeft getuige zijn reactie naar onze voorzitter zich bereid verklaart om ons nog eens bezoeken.
Wel goed uit de verf kwam deze avond de door Frank in eigen beheer ontwikkelde en gefabriceerde platenborstel. Deze borstel neemt stof af zonder dat je LP zich statisch gaat laden. Iets dat bij vele andere platenborstels wel een onaangename bijwerking van het afstoffen is. Het geheim van de Frank’s platenborstel ligt in de gebruikte haren. Statisch of niet, ik vond het gewoon een erg mooi borsteltje met een mooi begeleidend verhaal. Een borstel die ik mocht ik een draaitafel hebben gehad, meteen zou hebben besteld. Nu heb ik geen draaitafel en bespaar mijzelf daarmee 45 Euro. Maar 45 Euro is een schijntje als je realiseert dat het product 100% handenarbeid is. Frank laat houtblokjes zagen waar hij vervolgens eigenhandig 2 x 100 gaatjes in boort. Daarna gaat Frank met zijn voorgeboorde houtblokjes richting een het kasteel in Solingen. Daar in een achterkamer zit een oudere ‘pinsel goeroe’ verscholen die de houtblokjes ter hand neemt en er met fingerspitzengefühl strengen geitenhaar in vastknoopt. Weer thuis aangekomen maakt Frank het geheel af met aluminium om te komen tot een strak vormgegeven Levindesign product. Er is echter een downside voor onze leden die deze platenborstel hebben besteld. Frank Levin gaat indien de omstandigheden daarom vragen wel wat sneller en langer boren. Maar de reeds op leeftijd zijnde ‘Solinger Schloss pinsel goeroe’ laat zich niet pushen. Productieaantallen zijn dus beperkt ............en dat maar misschien maar goed ook. Want echt geld verdienen kan Frank niet met zijn gekozen prijsstelling en pak’um beet 100 borstels vragen toch om zo’n 20.000 standboorbewegingen. Voor dat ie weet zit Herr Levin bij Doctor Haus waar hij melding doet van onaangename pijntjes in een zijner armen. En dan is het een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat deze Doctor Haus de eerste verschijnselen van een ‘vinylbrüste-arm’ vaststelt.
Verslag van Frank Brekelmans
