De clubavond van afgelopen december werd omgezet naar een filmavond. Met vereende krachten werd een "set" bij elkaar verzonnen waarmee we alles toon- en hoorbaar konden maken. Sinds dit jaar heeft de club een eigen beamerscherm. Dat werd natuurlijk ook erbij getoverd. De beamer werd Roger bij Eric Sol opgepikt. Wichard zorgde voor de elektronica en de software. De speakers waren zorg voor Hein.
De set die uiteindelijk opgezet werd bestond uit een Onkyo surroundversterker en een Sony bluray speler die niet al te snel was en vooral moeite had met schijfjes die vol condens zaten. Hein kwam met een stel gereviseerde Bose 601 aanzetten, waar de nodige belangstelling naar uitging. Alles werd opgebouwd en nadat Wichard de liefhebbers van popcorn had voorzien die hij had gemaakt in zijn popcornmaker kon de avond beginnen.
Er kon gekozen worden uit een aantal opties waaronder "The Wall" van Roger Waters, Hifidelity en "David Gilmore live at Pompei". De keuze viel uiteindelijk op de film "Crossroads" met "karatekid" Ralph Macchio en gitaarspel door Ry Cooder en Steve Vai. Voor degenen die het verhaal niet kennen; Eugene Martone is een student klassieke gitaar aan Juilliard School in New York. Zijn echte passie ligt echter in bluesmuziek. Hij is gefascineerd door gitarist Robert Johnson en de 29 nummers die hij heeft opgenomen. Volgens Eugene moet er nog een dertigste nummer zijn wat hem beroemd kan maken. Als hij ontdekt dat in een verzorgingshuis een man zit genaamd Willie Brown doet hij er alles aan om hem te ontmoeten.
Hoewel Willie eerst ontkent de verloren mondharmonica speler, en vriend van Robert Johnson te zijn geeft hij na aandringen van Eugene toe. Willie belooft Eugene het verloren lied als Eugene ervoor zorgt dat Willie uit het verzorgingshuis komt. Eugene zorgt ervoor dat Willie vrij komt en samen trekken ze richting Fultons Point Mississippi.
Onderweg is er spanning tussen de twee reizigers. Willie vindt dat Eugene niet echt de blues heeft en Eugene verdenkt Willie ervan hem alleen te gebruiken om terug naar huis te komen. Onderweg ontmoeten ze ook Frances. Frances is van huis weg gelopen om te gaan dansen in Los Angeles. De drie trekken samen verder. Eugene volgt Willie om het verloren nummer te leren. Willie heeft ondertussen zijn eigen redenen om terug naar Mississippi te gaan. Willie heeft vroeger nl zijn ziel verkocht om beroemd te worden. Nu wil hij zijn ziel terug. Hij kan het echter alleen terug krijgen als Eugene een duel wint tegen de duivels beste bluesgitarist (gespeeld door Steve Vai).
Het duel eindigt in een glorieuze overwinning door Eugene en Willie's contract wordt verscheurd.
Ry Cooder heeft de gitaarstukken gespeeld die Eugene in de film ten gehore brengt.
Na de film werden er nog drie nummers van "Yello live in Berlin" getoond, "The Race", "O Yeah" en "Blue Biscuit".
