Dat is de vraag die we hopelijk kunnen beantwoorden na de demo van 10 Oktober 2018. We mogen vanavond voor de derde keer Wim en Thijs Eijckenboom verwelkomen, met de allernieuwste versie van hun luidsprekercreatie. Geboren uit hobby, met als drive iets neer te zetten wat aan hun ideaal van de ideale luidspreker voldoet. De vorige demo’s hebben hun veel lof en bewondering, en vooral veel tips en aanmoedigingen opgeleverd om verder te gaan met de ontwikkeling. Het is een concept met potentie. Wat hebben ze deze keer meegenomen?
- Hun luidsprekers, overigens nog zonder naam of type aanduiding. (wellicht aardig om een ideeënbus te openen onder de leden)
- Een Linn Basik draaitafel
- Een MiniDSP
De luidsprekers zijn opgebouwd uit 2 x 2 10 inch woofers in push-pull configuratie, elk in hun eigen behuizing. Daartussen 3 fullrange speakers, waarvan er 1 het hoog voor zijn rekening neemt, en de andere 2 het middengebied. In deze nieuwste versie is meer aandacht besteed aan het uiterlijk en afwerking. Deze keer verschijnen de luidsprekers in een frisse, lichte houttint. Totaal anders dan de vorige versies, maar altijd een kwestie van persoonlijke smaak. Ik vind ze in elk geval prettig om naar te kijken. Filtering vindt plaats via de MiniDSP, en kan volledig ingesteld worden naar behoefte. Er kan ook gebruik gemaakt worden van Dirac via de MiniDSP, om de laatste finetuning te doen, en resterende hobbels in de karakteristiek van luidsprekers en ruimte glad te strijken. Dit heeft overigens niet hun voorkeur. Weergave zonder additionele kunstmatige ingrepen heeft de voorkeur. De versterking wordt verzorgd door 2 x 4 Icepower modules (enigszins vergelijkbaar met de Hypex modules qua concept)
Vanwege enige tijdsdruk bij de opbouw, is het van inmeten niet meer gekomen, dus op basis van de eerste indrukken zal men nog hier en daar gaan finetunen. Tijd om te gaan luisteren.
Gestart wordt met analoog via de Linn. Een lekker nummer van Duke Ellington, Satin Doll. Wat direct opvalt, is dat het laag soms wel erg prominent aanwezig is, terwijl het hoog wat minder sprankelt dan we van de vorige versies gewend waren.
Al snel wordt voor een vergelijk overgeschakeld naar digitaal materiaal via de laptop. Het swingt wel regelmatig, maar de overdaad aan laag, en het ontbreken van de sprankeling, blijft. Na een aantal nummers wordt even overlegd , en besloten wordt tot een korte pauze, waarin toch ingemeten gaat worden met Dirac. Daarnaast vermoedt Wim dat hij ergens een fout heeft gemaakt in de bekabeling bij het afbreken en weer opbouwen, waardoor ergens iets mis zit tussen mid en hoog. Maar de tijd is te kort om dit helemaal te gaan uitzoeken.
Na de korte pauze toont Thijs wat de meting heeft opgeleverd. Op het scherm is inderdaad te zien dat er in het laag een paar behoorlijke pieken zaten, en een dip in het mid-hoog. Die zijn nu door Dirac zo goed en kwaad als het gaat gladgestreken. We gaan weer luisteren. Om te laten horen dat de luidsprekers met heel diverse muziek raad weten, wordt Mozart afgewisseld met Metallica. Het geluid is al veel beter in balans, al blijft er iets raars aan de hand in het mid-hoog. Omdat Wim en Thijs zelf ook vermoeden dat er inderdaad iets verkeerd aangesloten is, proberen we er doorheen te luisteren. Quincy Jones met orkest weet een lekker swingende atmosfeer neer te zetten. Qua dynamiek zit het in elk geval wel goed, maar of de buren dat ook vinden?
Op verzoek wordt weer gewisseld naar LP. Dire Straits blijkt geen succes, het wil niet lekker klinken, dus weer snel terug naar digitaal, waar Otis Redding wordt afgewisseld door The Rolling Stones. Hierna wordt gepauzeerd. In de pauze wordt besloten de Dirac karakteristiek nog wat verder handmatig aan te passen. Dit lijkt na de pauze inderdaad wat verbetering op te leveren, waarbij Wim benadrukt dat wat hem betreft de inzet van Dirac echt een noodgreep is, die hij liever achterwege laat. Maar door de geconstateerde pieken , wellicht in combinatie met een foutje in de aansluiting, op dit moment de enige manier om het een beetje te laten klinken.
Ondanks deze probleempjes is het verrassend hoe de set toch nog weet te klinken. Wim en Thijs zullen zich hierdoor zeker niet uit het veld laten slaan. Wat ons betreft, gewoon doorgaan met de doorontwikkeling. En was 3 keer scheepsrecht? Dat gaat blijkbaar niet altijd op. Maar Wim en Thijs zijn natuurlijk van harte welkom ons een volgende keer helemaal omver te blazen als alles 100% klopt zoals ze het voor ogen hadden. En laten we vooral benadrukken dat dit project geheel uit hobby is ontstaan. Respect voor de doorzetters!
Playlist:
Duke Ellington - Satin Doll
Simply Red - Money’s Too Tight (To Mention)
Consortium Vocale - Hymnus - Crux Fidelis
Nicolas Jaar - Keep Me There
Marianne Thorsen & TrondheimSolistene - Mozart Violin Concerto in D Major
Metallica - Enter Sandman
The Quincy Jones-Sammy Nestico Orchestra - Ya Gotta Try Harder!
Adele - Daydreamer
Deep Purple - Child In Time
Dire Straits - Sultans Of Swing
Otis Redding - The Dock On The Bay (Sittin’ On)
The Rolling Stones - Sympathy For The Devil
Cindy Lauper - Girls Just Wanna Have Fun
Rebecca Pidgeon - Texas Rangers
The Rolling Stones - Sympathy For The Devil
Herbie Hancock - Dis Is Da Drum
The Beatles - Norwegian Wood (This Bird Has Flown)
Jack Johnson - Banana Pancakes
Billy Gibbons And The BFG’s - You’re What’s Happenin’, Baby
Steve Porcaro - L’Daddy
Amy Winehouse - F**k Me Pumps
